Reisverhaal van een eenzame Lambroeker

Maandag 15/08/2005

Maandagmorgen 15 augustus 2005, na een geslaagde 3-daagse clubuitstap naar Breisach Duitsland, is er een Lambroeker welke zich klaarmaakt voor de tocht huiswaarts. Niet zoals de andere clubleden met het busje doch met de fiets.
Het is 08.45 uur, enkele clubleden stellen zich nog steeds de vraag of deze Lambroeker wel van start zal gaan, de dreigende donderwolken voorspellen immers weinig goeds.
Het is 09.00 uur en daar gaat hij onder de aanmoedigingen van de andere clubleden, er is geen terugweg meer. 09.20 uur, de eerste regendruppels kondigen zich aan, de regenjas wordt aangetrokken, de beschermhoes van de rugzak uitgehaald, waarna de weg wordt verder gezet.
Op weg naar Colmar worden door een colonne voorbijrijdende Lambroekers nog enkele aanmoedigingen geschreeuwd waarna de eenzame kilometers aanvangen. Ondertussen hebben de hemelsluizen zich maximaal geopend en stroomt de regen met bakken naar beneden.
Het doel van de onderneming is het volbrengen van de permanente "Souvenir Marcel Garré"
De eerst echte hindernis welke zich aanbiedt is de Col de la Schlucht (1139 m). Ondanks de lichte bepakking is de beklimming een hele opdracht. Voeg daarbij de hevige regenval, de mist, een stevige koude wind en men kan zich inbeelden dat er meer dan één verwensing ten hemel wordt gericht.

De afdaling van de Schlucht is zo waar nog een zwaardere beproeving dan de beklimming ervan. Rillend van de kou bereiken we Gerardmer en halen er onze eerste controlestempel, ondertussen genietend van enkele warme thees.
Uiteindelijk na 105 km, we zijn dan al in Bruyères, blijken de schietgebedjes van de overige clubleden hun werk te doen en worden de hemelsluizen gesloten. Nieuwe moed scheppend uit het feit dat het regenfront achter ons ligt vangen we de laatste 40 km richting Charmes aan.
Het is 16.00 uur, moe maar voldaan bereiken we ons doel. Checken in in ons hotel en genieten van een deugddoende douche en kijken uit naar morgen.

Dinsdag 16/08/2005

Het is 08.30 uur, na een verkwikkende nachtrust en uitgebreid ontbijt staan we alweer in de startblokken voor de tweede etappe, Charmes – Longuyon (160 km). Het is alweer zwaarbewolkt doch de vooruitzichten zijn positief.
Weg zijn we richting Nancy om daar onze eerste controlestempel van de dag te halen. De eerste kilometers lopen door een gematigd glooiend landschap. Echt genieten is er echter niet bij, de wind blaast gemeen uit de verkeerde hoek, wat het bergop rijden zwaar maakt.
Net voor Nancy volgen we de loop van de Moezel richting Pont-à-Mousson wat inhoud dat het parcours vlakker wordt en we enkel nog dienen op te boksen tegen de wind. Ondertussen heeft de zon het gewonnen van de wolken en wordt het aangenaam zacht.
Te Gorze na het behalen van onze tweede controlestempel van de dag hebben we pech, een lekke voorband. Even langs de kant en de nodige reparaties uitvoeren ervaren we als een aangename verpozing, de kilometers beginnen immers hun tol te eisen. Nog een 50-tal kilometers te gaan en zoals steeds wegen de laatste loodjes het zwaarst.
Het is 17.00 uur als we uiteindelijk ons einddoel Longuyon bereiken en we alweer kunnen genieten van een deugddoende douche en warme maaltijd.

Woensdag 17/08/2005

Dag 3, vandaag gaat het van Longuyon naar Nismes, een rit van 176 km. Het is 08.20 uur als we de rit, vol goede moed, aanvangen. De beenspieren zijn echter nog niet volledig hersteld van de vorige dagen en voelen dan ook hard aan als gevolg van het opgehoopte melkzuur. De eerste kilometers houden we dan ook een rustig tempo aan.
Het weer is schitterend, geen wolkje te bespeuren en de zon die zich meer en meer laat voelen in al haar glorie.
Tegen de middag bereiken we Bouillon. We hebben dan al enkele malen de Frans-Belgische grens overschreden. Op Belgische bodem genieten we van een typisch Belgisch wielermaal - rijsttaartjes.
Na het middagmaal aan de boorden van de Semois, genietend van de dagjesmensen welke met hun kano's aan het knoeien zijn, zetten we onze reisweg verder. We volgen hierbij de loop van de Semois. De weg welke de meanders van de rivier volgt wordt echter druk bereden door mensen die de streek per wagen verkennen.
We besluiten dan ook te Monthermé aan de samenvloeiing van de Semois en de Maas de vallei te verlaten en de klim richting Mont-Croix Gilet aan te vangen om ons zo richting Fumay te begeven.
Als we Mont Croix-Gillet bereiken dienen we echter vast te stellen dat de weg richting Fumay afgesloten is wegens wegenwerken. Dit resulteert zomaar eventjes in een ommetje van om en bij de 20 kilometer. Een positieve noot aan deze omweg is dat we voor het eerst in ons leven, langs de kant van de weg, een ringslang in al haar glorie kunnen bewonderen.
We bereiken verder zonder omwegen het stadje Nismes waar we onze laatste controlestempel van de dag halen. Bij navraag naar de locatie van ons hotel blijkt dit zich te bevinden in een deelgemeente van Nismes. Concreet betekent dit dat we dienen terug te keren op onze stappen en enkele kilometers dienen terug te keren.

Donderdag 18/08/2005

De laatste etappe, nog 140 km en we zijn thuis. Op weg zijn we, het is 08.00 uur, de zon is van de partij, de wind zit goed, de rugzak is lichter dan ooit. Wat kan er mis gaan?
Vanuit Mariembourg gaat het richting Cerfontaine waarbij we gebruik maken van de drukke N5. De kaart waarover we beschikken om onze weg te vinden op Belgische bodem is immers niet zo gedetailleerd als we wensen. Dit laat het gebruik van de minder drukke landwegen niet toe.
Te Cerfontaine, onze omweg van de dag voordien indachtig, vragen we de weg richting Boussu aan een behulpzame dame. Na enkele honderden meter fietsen treffen we een wegwijzer aan, zoals beschreven door de dame, welke ons de richting Boussu-en-Fagne aangeeft.
Vol goede moed, wetende dat het vandaag de kortste etappe is, zetten we onze weg verder. Na ongeveer 45 minuten fietsen treffen we een nieuwe wegwijzer aan welke aangeeft dat Mariembourg zich op 4 kilometer bevindt. We zijn bijna terug aan ons vertrekpunt van deze morgen???
Vertwijfelt houden we halt en vragen raad aan een wielertoerist. Hij deelt ons mee dat we te Cerfontaine de richting Boussu-lez-Walcourt hadden moeten nemen. Concreet betekent dit dat we terug dienen te keren en we reeds van bij de start een dertigtal extra kilometers in de benen hebben.
Samen met onze hulpvaardige wielertoerist, fietsen we richting Cerfontaine en worden er deze maal in de goede richting gewezen.
Het verdere verloop van de tocht verloopt zonder verdere omwegen en onder een stralende zon.
Het landschap wordt steeds vlakker en hier en daar zijn er dorpjes welke ons bekend voorkomen van onze voorgaande exploten doorheen het Vlaamse landschap. We dienen er wel vrede met te nemen dat de Vlaamse wegen drukker zijn dan deze welke we tot nu toe onder de wielen kregen en ook qua staat niet zo bijster zijn.
Uiteindelijk, laat in de namiddag, bereiken we ons einddoel, Feestzaal Parking te Massemen, een plaats waar het laven van de dorstigen hoog in het vaandel geschreven staat. Na enkele drankjes te hebben genuttigd, ons aangeboden door de waardin, keren we huiswaarts waar er een afspraak wacht met de kinesist om het melkzuur uit de beentjes te masseren.
Genietend van een deugddoende massage mijmeren we in onze gedachten nog even over de voorbije dagen en beginnen al volop plannen te smeden voor het volgende wielerseizoen.